Warszawskie Zakłady Papiernicze, Konstancin-Jeziorna
Historia papierni rozpoczyna się w drugiej połowie XVIII wieku, kiedy to baron Jan Kurtz zwrócił się do króla Poniatowskiego z propozycją założenia w Jeziornie papierni. Był to jeden z najstarszych zakładów papierniczych w Polsce i pierwszy na terenie Mazowsza. W powstałej wtedy fabryce papieru wytwarzano tutaj papier czerpany na potrzeby dworu królewskiego, wydrukowano na nim m.in. Konstytucje 3 maja i dokumentację Sejmu Czteroletniego. W 1830 roku zakład przeszedł na własność Banku Polskiego. Powstawał w nim papier używany m.in. do druku papierów wartościowych. W 1836 r. wyposażony on został w nowoczesne maszyny sprowadzone dwa lata wcześniej z Wiednia – była to pierwsza maszyna papiernicza w Polsce, pozwalająca na produkcję „papieru bez końca”. W latach 60 XIX wieku Bank postanowił sprzedać Papiernię. Nowymi nabywcami była najpierw rodzina Roeslerów, a od 1869 Akcyjne Towarzystwo Mirkowskiej Fabryki Papieru. Przez kolejne dekady papiernia była bezustannie modernizowana, co pozwoliło zwiększyć asortyment na skalę krajową. Produkowano tu praktycznie wszystko, od pergaminów maszynowych, papiery rysunkowe, kalkę szkicową, papier do pisania, po papiery mapowe i wartościowe, co po 1945 przyczyniło się do przeobrażenia zakładu w Warszawskie Zakłady Papiernicze stanowiące jeden z głównych producentów papieru w PRL. Na przełomie lat 80. w fabryce pracowało 2000 pracowników, roczna produkcja papieru wynosiła ok. 75 tysięcy ton. Była największą papiernią w Europie pod względem ilości zabudowanych maszyn papierniczych w jednym zakładzie. W latach 90. w papierni rozpoczęła się prywatyzacja, czego jak zwykle zakład nie przetrwał – został zamknięty w 2012 roku.
# Podobne miejsca