Budowę rozpoczęto w roku 1955. Problemy natury geologicznej spowodowały znaczne opóźnienie prac i ostatecznie obiekt oddano do użytku w 1959. Skocznia należała do Warszawskiego Klubu Narciarskiego i była areną zmagań najczęściej treningowych, choć odbywały się na niej także zawody. Jej punkt konstrukcyjny usytuowany był na 38 metrze. W latach 70. jej zeskok został pokryty igelitem. Obiekt zamknięto w 1989. Za najdłuższy skok w historii obiektu często uznaje się osiągnięcie Janusza Dudy – 48 metrów, zaś jako oficjalny rekord podaje się skok Antoniego Łaciaka na 40,5 metra.

# Podobne miejsca