Kompleks szpitalny wybudowany w 1929 roku przez Niemców, służył Wermachtowi. Po II Wojnie Światowej został przejęty przez wojska radzieckie. Mieszczący się w cichym lasku ogromny szpital mógł przyjąć 650 pacjentów, ale zazwyczaj nie wykorzystywano nawet połowy łóżek. Na terenie szczelnie odgrodzonym wysokim betonowym murem mieściło się kilkanaście budynków. Największy z nich trzy kondygnacyjny budynek ma ponad 250 metrów. Wewnątrz ma się wrażenie że korytarze, których końca nie widać ciągną się w nieskończoność, a otaczające nas setki pomieszczeń i zakamarków wprawiają w uczucie zagubienia. Wrażenie to potęgują bardzo obszerne wypełnione ciemnością piwnice. Całość podkreśla niesamowita cisza. Znajdowało się tu kilka oddziałów od np chirurgii przez psychiatrię, ortopedię po oddział zakaźny, a także sale operacyjne. W czasach świetności był to bardzo dobrze wyposażony obiekt, posiadający nowoczesną jak na tamte czasy aparaturę. Dodatkowo istniało też kilka innych budynków. Oddział dziecięcy, część apteczna, kuchnia, stołówka, sala konferencyjna, sklep, kino i całkiem duży basen. W małym budynku znajdowała się szpitalna kapliczka, na tyłach której mieściło się wypełnione specyficznym zapachem prosektorium, w którym przerażające wrażenie sprawia chłodnia do przechowywania ciał i sala ze stołem do robienia sekcji zwłok. Wszędzie znajdują się radzieckie napisy, tworzące niezwykły klimat, pełny nieodkrytych tajemnic, przenoszący w całkiem inny świat. Po wyjeździe Rosjan, czas zatrzymał się tu w 1993 roku.

# Podobne miejsca